Samochód osobowy – pojazd mechaniczny, silnikowy, zdolny do przewożenia nie więcej niż dziewięciu osób (wraz z kierowcą) i niewielkiego bagażu. Do jego prowadzenia uprawnia prawo jazdy kategorii B.
Budowa samochodu osobowego:
1 - układ chłodzenia
2 - układ zasilania
3 - układ kierowniczy
4 - silnik
5 - skrzynia biegów
6 - zawieszenie
7 - układ napędowy
8 - układ hamulcowy
Według kryterium przewozu osób lub ładunku wyróżnia się następujące samochody:
- osobowe - użytkowe, sportowe, sportowo-użytkowe, terenowe;
- ciężarowe - dostawcze, terenowe;
- autobusy;
- inne - opancerzone, pożarnicze.
Jedną z najważniejszych części w samochodzie jest silnik. Do najczęściej używanych w przemyśle samochodowym należą silniki spalinowe z zapłonem iskrowym. Można tu wyróżnić silniki dwusuwowe, czterosuwowe, z tłokiem wirującym (np. Wankla).
Silnik zamienia doprowadzaną do niego energię na pracę mechaniczną. Polega to na wykorzystaniu energii obracającego się wału podczas jego momentu obrotowego. Praca silnika odbywa się dzięki spalaniu paliwa. Wytwarzana w ten sposób energia cieplna jest zamieniania na energię mechaniczną.
Aby silnik spalinowy rozpoczął pracę, wymaga zapłonu. Gdy mieszanka paliwa w silniku jest sprężona, czyli ściśnięta przez tłok, w cylindrze następuje przeskok iskry elektrycznej i zapalenie się paliwa. Iskra powstaje dzięki świecy zapłonowej. Wynalazcą świecy był Niemiec Robert Bosch, który w 1902 roku rozpoczął jej masową produkcję. Jego patent udoskonalił Louis Renault. Wymyślił on, że świeca powinna być wkręcana do komory silnika, ponieważ tam najlepiej wytwarza iskrę do zapłonu mieszanki paliwa. Wydajność świecy zależy od napięcia: im jest ono wyższe, tym większa jest moc iskry (a tym samym większa pewność zapalenia się mieszanki). Iskra powstaje pomiędzy elektrodami świecy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz