Lodówka

Chłodziarka, zwana też lodówką, jest urządzeniem do przechowywania rzeczy w niskiej temperaturze. W większości gospodarstw domowych służą one do przechowywania świeżej żywności (a także mrożonek). Chłodziarki zatrzymują żywność w temperaturze około 5 stopni Celcjusza. Istotą funkcjonowania lodówki jest zjawisko parowania. Gdy ciecz zamienia się w parę, pobiera ciepło z otoczenia. Jeśli np. zamoczysz palec i następnie będziesz energicznie poruszać ręką, poczujesz chłód na mokrym palcu, parująca woda odbiera bowiem z niego ciepło. W chłodziarce oziębianie odbywa się w następstwie parowania cieczy zwanej chłodziwem. Ciecz ta następnie zostaje sprężona i skierowana przez układ rurek ponownie do wnętrza lodówki. Chłodziwo krąży w zamkniętym obiegu, złożonym z układu rurek. Pompa elektryczna spręża pary chłodziwa, które się przy tym ogrzewa. Chłodziwo opuszcza sprężarkę pod wysokim ciśnieniem. Przepływając przez rurki skraplacza, oddaje ono ciepło, oziębia się i zamienia w ciecz. Ta część instalacji umieszczana jest zawsze na zewnątrz chłodziarki. Żeberka chłodnicy przekazują ciepło otaczającemu je powietrzu. Następnie ciecz chłodząca z wąskiej rury przez zawór rozprężający dostaje się do znaczenie szerszej rurki parownika. Wskutek spadku ciśnienia chłodziwo paruje, pobierając ciepło z otoczenia. Ten odcinek obiegu chłodziwa znajduje się zawsze wewnątrz lodówki, zatem umieszczona w niej żywność również traci ciepło i się oziębia. Następnie pary chłodziwa wracają do sprężarki i cały cykl się powtarza. Temperaturę chłodzenia kontroluje termostat, odpowiednio włączając i wyłączając sprężarkę. Nie wszystkie chłodziarki wyposażone są w sprężarkę. Najpierw w użyciu były chłodziarki absorpcyjne, w których do wymuszenia obiegu chłodziwa (był nim amoniak) wykorzystywano ciepło palnika gazowego. Te chłodziarki nie miały poruszających się części, więc ciszej pracowały, ale były mniej skuteczne i droższe w eksploatacji.